Toen de instructeur op de hondenschool hoorde dat we er een Fries zouden bijnemen, was zijn gouden raad dan ook: "Leer hem zeker één bevel: kom hier". Dus is dat wat we vooral doen: Mauro's naam leuk maken, het hierkomen oefenen, het baasje achternajagen, ... Maar alle tips zijn welkom en we kunnen nog wel wat hulp gebruiken. Dus trok ik gisteren met mijn kleine man naar het Nederlandse Brunssum, waar Karin Roelofsma haar Recallers-workshop gaf. Zij baseert haar trainingen op de Brilliant Recall van Susan Garrett, ik had er al veel over gelezen en gehoord, maar wilde het nu ook wel eens in 't echt meemaken.
De recall die hier getraind wordt, heeft als doel dat je hond uiteindelijk onder alle omstandigheden en bij elke afleiding, meteen naar z'n baas komt als hij zijn naam hoort. En dat is nog niet alles: hij doet dat aan dezelfde snelheid als die waarmee hij een prooi zou achternazitten. Is dat niet waar elke baas van droomt?
Hier kan je lezen wat Mauro ervan vond:
Wat een dag, wat een dag. We stonden al vroeg op voor een zondag en meteen moest ik met m'n grote zus gaan wandelen. P&K, weet je wel! M'n baasje was ondertussen druk bezig met al m'n spulletjes in de auto te laden: de bench, een dekentje, héél veel lekkere snoepjes (worst, kaas, brokjes, BBQ-sticks ...), water - veel water - , allerlei trekspelletjes ... Al snel werd ik vastgeklikt op de achterbank en weg waren we. Vér weg, pfoe, helemaal naar Nederland!
Daar installeerde m'n baasje de bench op een groot grasveld met allemaal hondjes. Met een doek erover, want het zou warm worden. Al gauw had ik in de gaten dat er nog pupjes waren: met tollertje Vegas mocht ik alvast even spelen. Niet te lang, zei m'n baasje, want we kwamen om te leren ... Tss, zo streng!
De les ging beginnen, dus moest ik in de bench. Daar had ik dus geen zin in, veel te warm, ik wou véél liever in het frisse gras liggen. Gelukkig kan ik erg overtuigend zijn en al snel had baasje een tentje gebouwd zodat ik in de schaduw op het gras kon liggen. Wie is hier de baas :-D?
Dan begon instructrice Karin allerlei dingen uit te leggen. M'n baasje had even geen aandacht voor mij: ze zat de hele tijd te schrijven en vragen te stellen. Niet erg, ik kauw wel lekker verder op m'n botje! En dan mochten we oefenen. We moesten allerlei spelletjes spelen: ik mocht mijn baasje zoeken nadat ze zich verstopte (wel ja, ze dacht dat ze zich verstopt had met haar gezicht op de grond, maar ik wist wel dat ze er nog was hoor), ik mocht lekker veel met m'n trekspelletjes spelen, ik mocht koekjes gaan halen als ik daarna terug naar m'n baasje kwam ... Heel leuk allemaal. Baasje zegt dat ik haar liever ga zien door deze spelletjes ... Voorlopig staat grote zus Roxy toch nog op nummer één hoor, sorry baas!
's Middags kregen we even pauze. Baasje haalde een bakje friet en we gingen op het terras zitten. Daar werd ik even helemaal gek: doodmoe van alle ervaringen, m'n oogjes vielen dicht, maar ik wou niets van de fun missen ... Baasje herkent dit hypergedrag al een beetje en weet hoe ze het kan oplossen: pup op de schoot! Heerlijk toch, zo lekker wegdromen in de beschermende armen van je baasje. Ik kan het elke stabij aanbevelen! Baasje maakt zich wel zorgen wat ze met me aan moet, als ik nog tien kilogram aankom ...
Het tweede deel van de dag was het érg warm. Ik was niet meer wakker te krijgen ... Baasje ging dan maar eens kijken hoe de andere hondjes het deden. Soms overtuigde ze me om toch mee te werken. Want Karin had gezegd: "Als hij met pupjes kan ravotten, dan moet hij ook maar leren om met jou te spelen". Dus maakte m'n baasje even gebruik van de energie van toller Vegas om mij wakker te krijgen, waarna ze het spel handig overnam. Er waren ook twee honden die samen met hun baasje demonstreerden hoe de gevorderde training eruitziet: wat knap zeg! Die hebben precies een erg leuk baasje, zo snel dat ze er naartoe rennen! Ik wil ook wel zo'n baasje hoor ...
Op het einde van de dag, mocht ik eindelijk uitgebreid met m'n nieuwe vriendjes spelen. Een toller, een teckel, een groenendaeler, nog een herdertje en ik: samen maakten we het ganse veld onveilig Een hoopje pup, en de baasjes maar lachen, genieten en foto's maken! Ja hoor, hoe warm het ook was, nu er niet meer gewerkt moest worden hadden we ineens energie voor tien!
En toen kwam Karin met een ultieme uitdaging: roep je pup! Wonder boven wonder, de pupjes stopten met spelen en zochten een baasje op. Een baasje, want sommigen gingen naar een verkeerd baasje of volgden gewoon hun nieuwe speelkameraad. Ach ja, we zijn nog beginners hé! Maar m'n baasje was apetrots dat ik het spel onderbrak bij het horen van mijn naam. En ik vind m'n baasje eigenlijk toch ook wel leuk hoor ... Toen ik gezien had waar ze stond, ben ik er meteen naartoe gerend!
