maandag 26 mei 2014

De eerste keer ...

Socialiseren, wat een draak van een woord! Maar elke pupeigenaar komt ermee in aanraking. Zeker bij een gevoelig ras als de Friese stabij moet hiervoor de nodige tijd worden vrijgemaakt. Alleen zo kan een pup uitgroeien tot een flinke, stabiele, ondernemende hond. Ieder heeft er zijn eigen mening over, maar Karen Pryor beschrijft hier waar het volgens mij allemaal om draait.

In het Engels spreekt men dus van 'to socialize'. Hebben wij het werkwoord dan gewoon al te letterlijk vertaald? Betekent het dat we een pup 'sociaal' willen maken? Maar wat dan met vrachtwagens en buggy's, dat zijn toch geen 'sociale' levende wezens waarmee een pup moet kunnen interageren? In mijn ogen dekt het woord 'prikkelgewenning' veel meer de lading ... Of die prikkel nu een levenloos object, een oorverdovend geluid of een dier van een andere soort is.

Hoe je het ook draait of keert, het komt erop neer dat je je pup met zoveel mogelijke dingen laat kennismaken op een positieve manier. Zo deed Mauro afgelopen weken de volgende zaken voor een eerste keer (tussen haakjes kan je lezen wat hij er zelf van vond):

- de eerste keer wandelen in een bos (Wat is een bos groot en wat liggen er veel takjes!)
- de eerste keer een paard zien (Is dat nu een reuzenhond?)
- de eerste keer naar de markt (Zoveel volk! Gelukkig is mijn vriendinnetje Maya erbij!)

- de eerste keer door het hoge gras springen (Jeej!)
- de eerste keer een Harley Davidson motor horen starten (Wat baas? Hoorde jij iets?)
- de eerste keer een kleuter met een plastic loop-motor tegenkomen (Help baas, dit is eng!!!)
- de eerste keer bij de dierenarts (Oh leuk, jij hebt koekjes!)
- de eerste keer een ballonnetje zien hangen (Oh my god, dit is écht het meest angstaanjagende dat ik ooit gezien heb! Misschien durf ik het morgen wel?)
- de eerste keer mee gaan shoppen (Gek hé, iedereen vindt mij zo leuk en wil mij aaien! En ik wil gewoon slapen in de draagzak ...)
- de eerste keer bij een 'vreemde' blijven (Oh, wil jij vandaag mijn baas zijn? Ook goed hoor. Gaan we nu spelen?)
- de eerste keer borstelen (Oh leuk, krijg ik weer een nieuw kauwspeeltje?)
- de eerste keer een trein zien rijden (Ja baas, ik zie het, ik ben niet bang hoor, geef snel hier die koek en dan spelen we verder!)
- de eerste keer langs een weide vol dolle koeien lopen (Zusje? Zus? Zuuu-uuuus! Kom me nu helpen! Wat zeg je? Doen ze niets? Oh, nu zie ik het, ze zitten achter een draad!)
- de eerste keer in de fietskar meerijden (Wat leuk, al mijn speeltjes liggen hier!)
- de tweede keer in de fietskar meerijden (Speeltjes? Is het ook goed als ik even een dutje doe?)
- de eerste keer op een speelplaats vol kindjes (Leuk! Leuk! Ik vind jullie leuk!)
- de eerste keer een terrasje doen (Zullen we samen onder tafel gaan liggen, Roxy?)

- de eerste keer naar de dierenmarkt (Moeten die hanen en die kalkoenen echt zoveel lawaai maken? Ik ga liever konijntjes kijken hoor!)
- de eerste keer dat iemand aanbelt (Waf! Waf! Oh wacht, ik wist niet dat jij het was!)
- de eerste keer naar een vijver (Euh Roxy, moet dat zo enthousiast achter dat balletje? Kunnen we niet gewoon gezellig pootje baden?)
- de eerste keer een zwerfvuil-blikje dat wegwaait (Alarm! Bel de politie! We moeten vluchten!)
- de eerste keer een tractor zien (Jawadde, zo'n stoere vrachtwagens hadden we in Eindhoven niet hoor!)
- de eerste keer gaan snoezelen in het rusthuis (Tof, al die lieve mensen. Stoort het als ik even uitrust?)

Leuk hoor, aan prikkelgewenning doen!

4 opmerkingen:

  1. Mooi gezegd en echt herkenbaar. Succes verder en hou ons op de hoogte!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoe gaat het ondertussen met Mitte, Rita? Geraken jullie het gewend met de clicker?

      Verwijderen
  2. Haha geweldig ... wat heb je dit weer met humor geschreven.
    Ziet er druk uit op de foto met mensen, buggy en rolstoel. Goed bezig Mauro ! Wat heb je al veel gedaan.
    De wieltjes van de plastic loopmotor klinken vast net als de wieltjes van onze kliko (vuilniscontainer) ...
    daar moet ik ook nog niet veel van hebben, en een paard vind ik ook wel erg groot hoor. En zondag die grote groep wielrenners (ca.30) die hard reden en brullen gaven, dat vond ik ook een reden om in de armen van mijn vrouwtje te springen hoor. Maar we raken er vast wel aan gewend.
    Knuffel van je broertje Mojo.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Van een groep wielerterroristen ben ik zelf ook wat bang hoor, Francisca. Geen wonder dat Mojo dan liever veiliger oorden opzoekt!

      Verwijderen