vrijdag 17 oktober 2014

Voormiddagje Limburg

Vandaag mocht Roxy nog eens mee met de auto. Dan denkt ze meestal: 'yes, feest!'. Helaas, pindakaas, er stonden een paar minder leuke bezoekjes op het programma.

De eerste stop was het Waterhof in Velm, waar ze voor de derde keer fysiotherapeutisch behandeld werd. Alles gaat nog steeds naar wens:  pootje strekken, pootje buigen, veel minder blokkage in de rug dan eerst: OEF. Over twee weken hebben we een nieuwe afspraak en mag ze haar rugzak met zwemgerief meebrengen: een balletje en een handdoek om met de hydrotherapie te starten. Benieuwd of ze dat een goed idee zal vinden!

Omdat we een beetje tijd over hadden, zijn we daarna even gestopt tussen de suikerbietvelden voor Roxy's tweede wandeling van de dag. Kwestie van haar hoofdje even vrij te maken alvorens we naar die tweede, belangrijke afspraak moesten ...

Want vandaag mocht Roxy op controle bij de orthopedist in Landen om nieuwe foto's te laten nemen. Aangekomen wou Peter de Roeck eerst even checken hoe ze tegenwoordig loopt. Wel: richting straat heel vlot, richting praktijk helemaal niet dus ... Arme Roxy, zelfs mijn toverworst bracht haar niet op andere gedachten. Terug naar de praktijk gedragen dus en daar kreeg ze een kalmeringsspuitje.

Spannend ... ik kreeg weer een loden jas aan en samen legden we Roxy in de juiste houdingen. Dat leverde twee prachtige kiekjes op. Op de eerste foto kan je zien dat het bot onder de wig goed is dichtgegroeid. Alles ziet eruit zoals in het boekje! De staafjes die je rondom het kniegewricht ziet, zijn de goudstaafjes die we vooraf hebben laten implanteren om de pijn te verlichten en de genezing te bevorderen. Helaas hebben die hun werk niet gedaan.


Zoals je kan zien op de foto's, is er geen plaatje gemonteerd om scheenbeen samen te houden. Deze nieuwe techniek heet TTA II en is een variant op de oude TTA-techniek. In plaats van het scheenbeen te verankeren door middel van een titanium plaatje, is hier een wig met een soort weerhaakjes gebruikt, waardoor dat extra plaatje overbodig wordt. Dit is dus een minder invasieve techniek waarbij minder schade wordt toegebracht aan het bot.


De revalidatie loopt dus volledig naar wens en daar zijn we fier op! Vanaf nu mag Roxy tweemaal per dag een wandeling van 30 minuten maken (wat zal ze blij zijn om dat te ontdekken!). Verder blijven we proberen om dagelijks nog drie extra wandelingen van 10 tot 20 minuten te maken. Hoe vaker we uit wandelen gaan, hoe beter voor de revalidatie. Af en toe mogen we een stukje draf inbouwen, om de spieropbouw te bevorderen. En als 'huiswerk' gaan we tweemaal daags 5x zit-sta-zit-oefeningen doen, waarbij Roxy moet leren om haar pootje terug recht onder haar gewicht te plaatsen. Ze kan het wel, maar doet het nog niet omdat ze verwacht dat het pijn zal doen ... Daar heeft ze dus een beetje hulp bij nodig.

Toch even de kanttekening maken dat de revalidatie zeker nog niet voorbij is. Trappen blijven een no-go, net zoals springen in en uit de zetel, de auto of het bed. Haar bot en het wigje zitten goed verankerd, maar de spieren, pezen enz. rondom het gewricht zijn nog erg kwetsbaar. Beter voorkomen dan genezen dus! Ook bestaat er het gevaar dat Roxy bij het springen haar andere poot zal overbelasten, waardoor die kruisband ook kan scheuren. Voorlopig moet ze dus nog minstens 1 en misschien wel 2 maanden in de binnenkennel verblijven ... Maar tegen de kerstdagen is het ook voor Roxy écht feest!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten