Terug naar school!

Euh ... wacht eens even? Gaat het hier over Roxy of over Mauro? 

Mauro is niet gestopt met school, maar Roxy mocht inderdaad voor het eerst sinds 1,5 maand terug!

Euh ... is die niet nog maar net geopereerd aan haar knie? 

Jup, dat was 4,5 week geleden.

Enneuh ... is dat wel verantwoord? 

Wel, dat zit zo ...

Afgelopen vrijdag ging Roxy voor de tweede keer naar 't Waterhof voor een fysiotherapie-sessie. Volgens Ellen Martens, de behandelende kinesiste, deed Roxy het erg goed voor slechts 4 weken geleden geopereerd te zijn aan de kruisband. Ze kan haar pootje al volledig strekken en ook het buigen gaat erg goed. Ze zet al redelijk veel gewicht op haar poot ook en ze geeft niet aan dat ze het moeilijk krijgt aan het einde van haar wandelingen.

Maar ... Roxy treurt ook een beetje. Ze is de korte wandelingen zo beu als koude pap. Geregeld wil ze de oprit niet af omdat ze écht geen zin heeft om weer naar het 'klein boske' te gaan. Ze haat het ook om telkens weer opgetild te worden.

Alleen als we de sleur even doorbreken, zie je haar opleven. Als ze bijvoorbeeld eens lekker buiten in het gras mag liggen met de baasjes. Als ze mee op het terras een aperitiefje mag komen drinken. Als ze onderweg een vriendje uit de buurt tegenkomt. Als ze mee op bezoek mag bij de familie ... Kortom: als ze het gevoel krijgt erbij te horen.

Daarom hebben we besloten om vervroegd terug naar de hondenschool te gaan. Niet om al actief deel te nemen aan de lessen, maar gewoon om 'erbij te zijn'. Een beetje kijken naar haar klasgenootjes, af en toe een pootje geven, 'ja' en 'nee' knikken, een vooruitoefening, simpele aandachtsoefeningen ... Zodat Roxy terug het gevoel krijgt erbij te horen. Ellen vond het in elk geval een superidee om de moraal wat op te krikken en ik vind het fijn dat we op de hondenschool met open armen terug ontvangen werden met ons 'specialleke'.

Ah zo zit dat! En vond ze het leuk? 

Roxy heeft echt genoten van alle aandacht :-D!